تحلیل شعر و برنامه‌ریزی برای آینده

در شعری فارسی ذكر شده است كه «برخیز و مخور غم جهان گذران / بنشین و دمی به شادمانی گذران». در شعری دیگر ذكر شده است كه: «بر لب جوی نشین و گذر عمر ببین». از جمع و تحلیل این دو شعر، می‌توانیم برنامه‌ریزی‌های روزمره خود را انجام دهیم.

1404/02/28
|
14:11
|

در شعری فارسی ذكر شده است كه «برخیز و مخور غم جهان گذران / بنشین و دمی به شادمانی گذران». در شعری دیگر ذكر شده است كه: «بر لب جوی نشین و گذر عمر ببین». از جمع و تحلیل این دو شعر، می‌توانیم برنامه‌ریزی‌های روزمره خود را انجام دهیم.

صبح اول وقت، بعد از نماز صبح، به سرعت بر لب جوی می‌رویم و اگر جوب تمیز بود و آب داشت و موش‌ها هم ناراحت نمی‌شدند، لبش می‌نشینیم. این موضوع باعث می‌شود كه عمر خود را مانند آبی ببینیم كه درحال گذر است.

ممكن است چندین و چند آشغال در آن ببینید كه خب طبیعی است، باید آشغال‌های بیشتری ببینید. گاهی برخی افراد به موجب نبود آب در جوب و یا مرتفع نشدن دو شرط دیگر، اقدام به باز كردن شیر آب خانه می‌كردند كه این افراد اسراف‌كاران هستند و باید تا می‌خورند، كتكشان زد. آب شرب مردم را همین مسرفین به قهقرا می‌دهند و وضع سدها بحرانی شده است.

بعد از كتك زدن مسرفین، یك مقداری قولنج دست و پا را می‌شكنیم و برای برنامه بعدی آماده می‌شویم؛ برویم یكجا بنشینیم و پشت هم، غم جهان گذران را بخوریم.

عده‌ای همراه با غم، خوراكی‌ها و حتی ناخوراكی‌های دیگر می‌خورند كه به خودشان ربط دارد ولی خب وزنشان بالا می‌رود و در جامعه، آن‌ها را خیكی یا خپل و حتی چاق صدا می‌كنند.

همین موجب می‌شود بیشتر غم بخورند و در یك دور معیوب می‌افتند. از همان عده، دوباره عده‌ای دیگر هستند كه ورزش می‌كنند تا چربی آب كنند كه زهی خیال باطل! شیرینی خامه‌ای و كیك تولد پسردایی یا دخترعمه خوشمزه‌تر از این حرف‌ها است.

این افراد به علت وزن بالا نمی‌توانند عمل بعدی كه برخیزیدن و بعد سریع نشستن و گذران زندگی با شادمانی را انجام دهند. نتیجه؟ خب در افسردگی غرق می‌شوند و آخرش هم بیماری قلبی و كبدی می‌گیرند.

گروهی موفق می‌شوند كه بربخیزند و سریع می‌نشینند و دمی را به شادمانی گذران می‌كنند.

توضیحات بالا برای افرادی بود كه دغدغه مالی و غیرمالی خاصی نداشتند و این افراد به ندرت پیدا می‌شوند. شخص نگارنده تا به حال با این افراد روبه‌رو نشده و شاید چندین و چند بار از پشتش رد شده باشند.


نویسنده: محمدحسین دهقانی ابیانه

دسترسی سریع