كتاب «طرز طنز» اثری پژوهشی است كه به قلم صابر قدیمی به بررسی بدیع در شعر طنز معاصر پرداخته و توسط انتشارات سوره مهر روانه بازار نشر شده است.
معرفی صنایع بدیعی موثر در ساخت طنز و ارائه تمامی ابیات مرتبط، برای اولین بار در این كتاب اتفاق افتاده است. پنجاه و دو صنعت بدیعی و بیش از دو هزار بیت ناب از استادان شعر طنز معاصر معرفی و ارائه شده‌اند.
هدف از این تحقیق دستیابی به ابزار‌های مهم بدیعی در شعر طنز معاصر و ارائه بهترین نمونه‌های هر یك از این صنایع است كه طنزپردازان از آن‌ها برای افزودن تأثیر بر مخاطب استفاده می‌كنند.
همچنین شناسایی شگرد‌های پربسامد بدیعی این شاعران و به تبع شعر طنز معاصر، هدف دیگر این پژوهش به حساب می‌آید.
در انتخاب طنزپردازان در این تحقیق سعی شده است كه ـ با رعایت بازه‌های زمانی ـ در هر دوره آثار یكی از قله‌های طنز ایران، كه نسبت به سایر طنزپردازان هم‌عصر در به‌كارگیری ابزار‌های بدیعی برتری داشته‌اند، بررسی شود.
از میان طنزپردازان نام‌آشنای معاصر كشور در این پژوهش به آثار ایرج میرزا، ابوتراب جلی و ابوالفضل زرویی نصرآباد توجه شده است و بیش از دو هزار بیت به تفكیك صنایع طبقهبندی شده‌اند.
صابر قدیمی درباره این كتاب گفت: در این كتاب پنجاه و دو شگرد و صنعت را مورد تحلیل قرار داده‌ام. همچنین نشان می‌دهم كه در گذر زمان از ایرج میرزا تا نصرآباد زویی ادبیات طنز چه تغییری داشته است، برای مثال این كه زبان از مونولوگ دوره قاجار به دیالوگ رسیده یعنی در زمان گذشته یك دانای كل شعر می‌گفت، اما در دوره‌های بعد تعامل و گفتگو شكل گرفته است و دیالوگ برقرار شده است را نیز تشریح می‌كنم.
وی افزود: در این بخش می‌گویم كه در طنز معاصر صدا‌های بیشتری را در شعر شاهد هستیم و مناظره یا اینكه شاعر خطاب به مسئولی موضوعی را مطرح كند، پررنگ‌تر شده است. همچنین اینكه در خیلی جا‌ها افراد سعی می‌كنند بصورت غیرمستقیم مطلبی را مطرح كنند بیش از پیش رواج پیدا كرده است.
در بخش كتابخانه صبا به قسمت دوم معرفی كتاب طرز طنز اثر صابر قدیمی می پردازیم.
