فوت و فان

كتاب فوت و فان، كارگاه شعر طنز به قلم عباس احمدی در انتشارات سوره مهر به چاپ دوم رسید. این كتاب درسنامه‌ای با محوریت آموزش شعر طنز و به نوعی كارگاه شعر طنز است.

در زمینه آموزش طنزنویسی در منابع مكتوب خلاءهایی وجود دارد و همین امر نویسنده را به نگارش این كتاب وا داشته است.

از ویژگی‌های این كتاب می‌توان به كاربردی بودن آن و استفاده از مثال‌های به‌روز از طنزسرایان معاصر با تشریح صنایع ادبی و شگردهای طنز به كاررفته در آن‌ها اشاره كرد.

همچنین نگارنده تلاش كرده است تا در نگارش متن كتاب از زبانی صمیمی و لحنی طنازانه استفاده شود تا مخاطب را بیشتر و بهتر با خود همراه سازد.

«فوت و فان» در سه فصل با عناوین «طنز چیست و واقعاً چرا؟»، «شگردها و شیوه‌های طنزسرایی» و «مشت نمونه خروار: نمونه اشعار طنز موفق» تدوین شده است و در پایان هر فصل تمرین‌های و معرفی‌كتاب‌هایی برای یادگیری بیشتر خواننده نگاشته شده است.

همین الان هشتگ طنز را در اینستاگرام چك كنید، می‌فهمید كه اوضاع كمی تا خیط بودن فاصله دارد! متأسفانه در روزگار ما، همه فكر می‌كنند طنز یعنی خنداندن و مسخره‌بازی درآوردن.

عباس احمدی در فصل اول كتاب فوت و فان، برای ما طنز را تعریف می‌كند و می‌گوید طنز چه تفاوتی با فكاهه، هجو و هزل دارد.

در فصل دوم، عباس احمدی شگردها و شیوه‌های طنزسرایی را معرفی می‌كند. او ابتدا «ده فرمان طنز + یك فرمان دیگر» به مخاطبش می‌دهد، بعد از «شگردهای بلاغی» و آرایه‌های ادبی مانند كنایه، تشبیه، استعاره، مجاز و… در شعر طنز سخن می‌گوید. سپس به «عیوب فصاحت»، «كژتابی زبانی»، «آشنازدایی» و «بیت‌بازی» می‌پردازد.

در فصل سوم كتاب فوت و فان، عباس احمدی یك هدیه به مخاطبانش داده كه به نظرم جا دارد به او بگوییم: «دست شما درد نكنه… چرا زحمت كشیدید… چرا بیشتر ندادید… قالی كرمون ندادید… دست شما بی‌بلا… الهی برید كربلا.»

البته آن قسمت «چرا بیشتر ندادید» را باید حذف كنیم! چون در فصل آخر، گلچینی شامل 32 قطعه شعر طنز می‌خوانید كه می‌تواند برای هر طنزپردازی، الگویی باشد در طنزپردازی.

بریده‌ای از كتاب فوت و فان

بخدا من هم ملتفتم كه هیچ كسی با كتاب و كارگاه و آموزش، شاعر و طنزنویس نشده و بخشی از قضیه استعداد ذاتی است. اما باور كنید ما در زمینه آموزش طنزنویسی و خاصه طنز منظوم، خلاء بزرگی در منابع داریم؛ در این سال‌ها دوستان از اكناف و اقصای ایران تماس می‌گیرند و پیام می‌دهند كه بابا پس چی شد این جزوه آموزشی شعر طنز؟

حتی عده‌ای جلو در خانه تجمع كرده فریاد می‌زدند: یالا یالا فوت و فان می‌خوایم یالا (مدیونید اگر فكر كنید دارم بازار گرمی می‌كنم!). خوب چه اشكالی دارد اگركارگاه طنزنویسی در جایی تشكیل می‌شود یك منبع مطالعاتی هم معرفی شود و به بحث‌های ذوقی و تجربیات شخصی بسنده نشود؟