شباهت‌های طنز رادیویی و طنز مطبوعاتی

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری، محمد‌علی مومنی گوینده رادیو و روزنامه‌نگار با بیان اینكه در موضوع طنز رادیویی كمتر صحبت و نظریه‌پردازی شده است، اظهار كرد: در ایران در زمینه طنز، دچار فقر منبع و آثار پژوهشی هستیم.

آثار نظری كمتر نگاه شده است. این موضوع وقتی به طنز رادیویی می رسد شرایط بدتری دارد.

وی ادامه داد: طنز در رادیو بیش از مطبوعات دچار سوتفاهم است؛ حدود 10 سال است كه در رادیو كار می كنم، اما هنوز انتظار دارند رادیو كمی بخنداند. از این سوءتفاهم‌ها در مطبوعات هم وجود دارد.

مومنی با بیان اینكه خیلی جاها می بینیم كه از برنامه طنز به عنوان برنامه ای شاد كه تنها در پی شاد كردن مخاطب است یاد می كنند، عنوان كرد: رسالت اصلی طنز از یاد رفته است. وقتی برنامه ای شاد شده طنزنویسان هم خیلی دنبالش نرفته اند كه طنز بنویسند.

مومنی همچنین گفت: ما در دوره‌ای زندگی می‌كنیم كه رسانه ها آزاد‌تر شده‌اند و مرحله به مرحله كمتر توانسته‌ایم طنز را به شكل درستی ارائه كنیم.

در ادامه علی زراندوز، طنزنویس، روزنامه نگار و برنامه ساز با تاكید بر اینكه رادیویی نیز در ادامه كارم را با مطبوعات شروع كردم و بعدها به رادیو رفتم، عنوان كرد: طنز در مطبوعات و رادیو دو فضای كاملا متفاوت است.

نباید فكر كنیم طنز مطبوعاتی و رادیویی در امتداد هم هستند. برای من كه با مطبوعات شروع كردم و بعد وارد رادیو شده ام این موضوع كاملا روشن است كه نوشتن در این دو حوزه تفاوت های بسیاری دارد.

زراندوز خاطرنشان كرد: شما باید طنزی را بنویسید و مخاطب شنونده با آن ارتباط برقرار كند. در نگارش پلاتو رادیویی با مجری و گوینده طرف هستیم كه در بهترین حالت باید امیدوار باشیم طنز را بفهمد و بتواند متن را به شكل درستی اجرا كند.

برخی گویندگان رادیو نسبت به متن طنز غریبه هستند و اگر كمی متن پیچیده شود از پس اوج و فرود ها و مكث ها و ظرافت های بیانی آن بر نمی آیند.

این روزنامه نگار با تاكید بر اینكه برخی آثار نمایشنامه رادیویی بازنویسی از روی آثار معروف است، عنوان كرد: برخی نمایشنامه های طنز هم برای خوانش در رادیو نوشته می شود.

وی افزود: نویسنده ای كه در رادیو می نویسد باید زمان بندی را رعایت كند.

نمایش های بلند طنز برای رادیو جواب نمی دهد. اگر در یك دقیقه اول نتوانی گوش مخاطبت را بگیری شبكه را عوض می كند.

شروع كار در طنز رادیویی خیلی مهم است. فرم هم بسیار مهم است. فرم های رادیویی بسیار زیاد است و باید فرم مناسب را برای یك متن پیدا كرد تا در جذب مخاطب موفقیت حداكثری را پیدا كنیم.

زراندوز در ادامه با انتقاد از مسئولان رادیو، عنوان كرد: متاسفانه مسئولان صدا و سیما برای رادیو ارزش خاصی قائل نیستند و در واقع رادیو باری به هر جهت شده است. دستمزدهای پایین بین خود اهالی رادیو مسئله مهمی است.

نویسنده رادیو چند ماه برآورد مالی نمی گیرد و به اندازه یك كارگر ساده به نویسنده طنز پول داده نمی شود. در عین حال نمی توان به این موضوعات اعتراض كرد. برخی توقعات از بچه های رادیو بیجاست.

اگر قرار است اتفاقی رخ دهد باید هزینه هایش را هم متقبل شد تا اهالی رادیو انگیزه برای كار داشته باشند. هیچ‌گاه مدیری نداشتیم كه از قابلیت های طنز در رادیو به درستی استفاده كند.

مهدی استاداحمد، شاعر، نویسنده و مجری رادیو، نیز در ادامه این برنامه با تاكید بر اینكه از طنز مطبوعاتی اطلاعات بیشتری داریم، عنوان كرد: بیشتر طنز مطبوعاتی را جلو خود دیده ایم. رادیو حاصل چند اتفاق با هم است.

ما داریم روی نوشتن كار می كنیم. وقتی می خواهیم هر اثری را تولید كنیم روی نوشتن تمركز می كنیم.

وی ادامه داد: كسی كه طنز مطبوعاتی می خواند، خود را ملزم كرده كه این كار را كند و بیشترین تمركز را برای این كار گذاشته است. اما در رادیو خیلی كم پیش می آید كه كسی تنها وقت خود را برای گوش كردن به رادیو بگذارد و به همین دلیل جذب كردن مخاطب رادیو تا حدودی سخت تر است.

كلمه های كلیدی در یك متن مطبوعاتی می تواند مخاطب را جذب كند. كلمات كلیدی باید در یك متن طنز مطبوعاتی بیشتر باشد تا مخاطب را همراه كند.

در نویسندگی رادیو گاهی آسان می گیرند و چیزی گفته می شود. در نوشتن خیلی ها كارشان این نیست، اما ورود می كنند. در نویسندگی به روی بسیاری باز است و برای كسانی كه وارد این كار می شوند خوب نیست.

در ادامه مهمانان این نشست تازه ترین آثارشان را برای حضار خواندند.

مهدی فرج‌الهی، مسئول سلسله نشست های دگرخند و برنامه ساز و گوینده رادیو، از مهمانان دعوت به همكاری كرد تا با ارسال متون طنز خود بتوانند در ساخت برنامه رادیویی مشاركت كنند.