آمریكا سرزمین فرصت‌هاست ولی مزیت نسبی آمریكا به درد طنزپردازان نمی‌خورد
نویسنده: ابراهیم كاظمی مقدم
آمریكا سرزمین فرصت‌هاست. جایی كه دیوانه یا پیر بودن باعث نمی‌شود شما شخص اول مملكت نشوید. سرزمینی با مزایای نسبی فراوان.
اگر نظامی باشید همیشه جایی برای حمله هست. محدودیتی هم در كشتار ندارید و می‌توانید با كشتن زن و بچه و پیر و جوان بهترین تك تیرانداز شوید. طوفان‌هایی وجود دارد كه در هیچ كجای زمین نیست و می‌توانید روی آن مطالعه كنید. به همراه هزاران مزیت نسبی دیگر.
برای مدرسین موفقیت، مسئولین آمریكا و علی الخصوص روئسای جمهورش پروژه‌های عالی‌ای هستند. به نظر من علت موفقیت روزافزون مدرسین موفقیت معروفی مثل آنتونی رابینز، برایان تریسی و حتی ناپلئون هیل در آمریكا هم همین است.
فكرش را بكنید كه دیدن مسئولین آمریكا چقدر به ما قوت قلب می‌دهد؟ اگر دیوانه‌ای مثل ترامپ می‌تواند رئیس جمهور كشوری شود چرا تو نه؟
فكر می‌كنی چون سی ساله شدی برای پیشرفت دیر شده؟ بایدن را دیده‌ای؟ داشتن این‌گونه روئسای جمهور مزیت نسبی خیلی خوبی بود كه مدرسین موفقیت در آمریكا خوب از آن استفاده كردند اما در ایران زیاد پاسخگو نیست.
مسئولین آمریكا عموما پروژه‌های خوبی برای دانشجوهای روانشناسی هم هستند. ترامپ را مثال نمی‌زنم چون نیاز به روانپزشك و بستری در بیمارستان روانی را داشت.
اما شخص پرزیدنت بایدن عملا یك نمونه كامل از پارانویید و گاها اسكیزوفرنی است. با هوا دست می‌دهد. به دیوار سلام می‌كند.
یك مزیت نسبی عالی برای دانشجوهای روانشناسی آمریكا! به نظرم برای دانشجوهای روانشناسی خیلی جالب است كه یك بیمار با شرایط این‌چنین وخیم را در موقعیت‌هایی مثل اتاق تصمیم‌گیری برای جنگ و صلح قرار دهیم.
شاید به همین علت است كه خیلی‌ها دوست دارند بروند آمریكا درس بخوانند!
طنزپردازان آمریكا هم قبلا از این مزیت نسبی برای خودشان استفاده كرده‌اند، منتها موفق نشدند. دوران ترامپ واقعا دوران دردناكی برای طنزپردازان بود. بهرین ایده‌های طنز، متن سخنرانی ترامپ بود و دیگر كسی سراغ طنزپردازان رده دو و سه نمی‌رفت.
طرف علنا كفت بیایید وایتكس به مردم تزریق كنیم تا كرونا نگیرند. طنزپردازان از این مزیت نسبی كه دیوانه ای رئیس جمهور باشد استفاده كردند اما نمونه آزمایشگاهی هرگز مثل نمونه واقعی نبود. مگر این كه بگوییم تراپ خودش طنزپرداز بود و رئیس جمهور شدنش هم موفقیت او و استفاده از مزیت نسبی‌اش.
در مورد ترامپ هیجان كار خیلی بیشتر از دیدن كمدی بود. چون هر لحظه ممكن بود اشتباها دكمه‌ی خطرناكی را فشار دهد. به نظر می‌رسد این مزیت نسبی بیشتر به درد سازندگان فیلم‌های اكشن خورد تا طنزپردازها. این موضوع به وضوح با دیدن فیلم‌های هالیوودی روشن خواهد شد.
البته طنزپردازها نا امید نشدند. جیم كری، كمدین معروف آمریكا در زمان انتخابات با بازی در نقش بایدن خواست تا میدان را از ترامپ بگیرد.
خوب هم شد. میدان از ترامپ گرفته شد. اما به دست جو بایدن. رقابل طنزپردازانی مثل جیم كری با شخصی كه نه برای شوخی، بلكه به صورت واقعی در جلسات مهم باد معده رها می‌كرد اصلا عادلانه نبود و خیلی زود بایدن این مزیت نسبی را دوباره از طنزپردازان آمریكا گرفت.
منبع سایت دفتر طنز حوزه هنری
