عمران صلاحی

صلاحی هم دستی در نگارش شعر و متون طنز داشت و هم در حوزه ترجمه ، آثاری را ترجمه كرده است.

فقط 15 سال داشت كه چاپ شعری از او در اطلاعات كودكان، نخستین گام‌ برایش بود و سپس در مجله توفیق شروع به نوشتن كرد. سپس صلاحی در نشریاتی چون : آدینه، كارنامه و… فعالیت‌های ژورنالیستی خود را ادامه داد.

در كنار سرودن و نوشتن اشعار به تحقیق در موضوع طنز روی آورد و در سن 24 سالگی كتاب طنز خود را همراه بیژن اسدی‌پور منتشر كرده است.

نخستین شعر نوی عمران صلاحی با سردبیری احمد شاملو در سال 47 انتشار یافت.

عمران صلاحی به مدت 24 سال از سال 52 در استخدام رادیو و تلویزیون بوده است.

***

عمران صلاحی در یكم اسفند سال 1325 در امیریه (تهران) از پدری اردبیلی و مادری مهاجر كه از باكو به سمنان و سپس تهران مهاجرت كرده بودند، متولد شد.

خود او در كتاب «تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران، عمران صلاحی» نشر ثالث صفحه 18 درباره تاریخ تولدش می‌گوید: «من در سال 1325 در تهران متولد شده‌ام. در محله امیریه مختاری. البته آن طور كه شناسنامه‌ام می‌گوید باید این اتفاق غیرمنتظره و كمی هم عجیب در اول اسفند اتفاق افتاده باشد. اما خاله بزرگم می‌گفت 10 تیرماه متولد شده‌ام.» كه البته او خود بیشتر بر 1 اسفند تأكید داشت.

صلاحی تحصیلات ابتدایی خود را در شهرهای قم، تهران، و تبریز به پایان رساند. نخستین شعر خود را در مجلهٔ اطلاعات كودكان به سال 1340 چاپ كرد. پدر خود را در همین سال از دست داد.

عمران صلاحی نوشتن را از مجلهٔ توفیق و به دنبال آشنایی با پرویز شاپور در سال 1345 آغاز كرد. سپس به سراغ پژوهش در حوزهٔ طنز رفت و در سال 1349 كتاب طنزآوران امروز ایران را با همكاری بیژن اسدی‌پور منتشر كرد كه مجموعه‌ای از طنزهای معاصر بود. او شعر جدی هم می‌سرود و نخستین شعر او در قالب نیمایی در مجلهٔ خوشه به سردبیری احمد شاملو در سال 1347 منتشر شد.

صلاحی سپس در سال 1352 به استخدام رادیو درآمد و تا سال 1375 كه بازنشسته شد به این همكاری ادامه داد. او همچنین سال‌ها همكار شورای عالی ویرایش سازمان صدا و سیما بود.

وی با گل آقا با نام‌های مستعار ابوقراضه، بلاتكلیف، كمال تعجب، زرشك، تمشك، ابوطیاره، پیت حلبی، آب حوضی، زنبور، بچهٔ جوادیه، مراد محبی، جواد مخفی، راقم این سطور و… و مجله بخارا همكاری داشت.

عمده شهرت صلاحی در سال‌هایی بود كه برای مجلات روشنفكری آدینه، دنیای سخن و كارنامه به‌طور مرتب مطالبی با عنوان ثابت حالا حكایت ماست می‌نوشت و از همان زمان وی بر اساس این نوشته‌ها آقای حكایتی لقب گرفت و بعدها توسط انتشارات مروارید به چاپ رسید و چاپ كتاب در سال 1393 به نوبت چهارم رسید. از او آثاری به زبان تركی آذربایجانی نیز در دست است.

به تازگی (1398) كتاب «حوا خودش بهشت است» كه به زندگی، شعر و طنز عمران صلاحی می‌پردازد توسط داوود ملك‌زاده نگارش شده و از سوی انتشارات آرادمان و انتشارات بلم منتشر شده است.



آثار:

طنزآوران امروز ایران با همكاری بیژن اسدی‌پور 1349
گریه در آب 1353
قطاری در مه 1355
ایستگاه بین راه 1356
هفدهم 1358
پنجره دن داش گلیر 1361، به زبان تركی آذربایجانی
رویاهای مرد نیلوفری 1370
شاید باور نكنید 1374، چاپ سوئد
یك لب و هزار خنده 1377
حالا حكایت ماست 1377
گزینه اشعار 1378
آی نسیم سحری 1379
ناگاه یك نگاه 1379
ملا نصرالدین 1379
از گلستان من ببر ورقی 1379
باران پنهان 1379
هزار و یك آینه 1380
آینا كیمی به زبان تركی آذربایجانی، 1380
تفریحات سالم
طنز سعدی در گلستان و بوستان
زبان‌بسته‌ها منتخبی از قصه‌های حیوانات به نظم
عملیات عمرانی
خنده سازان و خنده پردازان
موسیقی عطر گل سرخ
مرا بنام كوچكم صدا كن
كمال تعجب
پشت دریچه جهان
عطر بیدار زمین
آن سوی نقطه چین