ایرج میرزا ایرج میرزا (زاده شده در پاییز سال 1252 در تبریزاست، اوملقب به «جلال‌الممالك» و «فخرالشعرا» بود واز جمله شاعران برجستهٔ ایرانی در عصر مشروطیت و از پیشگامان تجدد در ادبیات فارسی بود.
سعدی مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی شاعر و نویسندهٔ بزرگ قرن هفتم هجری قمری است. تخلص او «سعدی» است .وی احتمالاً بین سالهای 600 تا 615 هجری قمری زاده شده است.
حافظ خواجه شمس‌الدین محمد شیرازی متخلص به «حافظ»، غزلسرای بزرگ و از خداوندان شعر و ادب پارسی است. وی حدود سال 726 هجری قمری در شیراز متولد شد.
مولوی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولوی شاعر بزرگ قرن هفتم هجری قمری است. وی در سال 604 هجری قمری در بلخ زاده شد. ملاقات وی با شمس تبریزی در سال 642 هجری قمری انقلابی در وی پدید آورد كه موجب ترك مسند تدریس و فتوای وی شد .
عبید زاكانی خواجه نظام‌الدین عبیدالله زاكانی شاعر و لطیفه‌پرداز نامدارایران در قرن هشتم هجری است. وی ازخاندان زاكانیان بوده و زاكانیان تیره‌ای از اعراب هستند كه به قزوین مهاجرت كرده و آنجا ساكن شده بودند.
كیومرث منشی زاده كیومرث منشی‌زاده در سال 1317 شمسی در جیرفت زاده شد. او دوره تحصیلات ابتدایی و دبیرستانی را در زادگاهش به پایان رسانید و سپس عازم تهران شد و موفق به كسب لیسانس در رشته اقتصاد از دانشكده حقوق گردید.
مصطفی مشایخی دبیری، روزنامه نگاری، نوشتن و تالیف كتاب، ویراستاری، نمایش نامه نویسی و سرودن شعر طنز از جمله فعالیت های اوست.
