اولین نشست طنز «شكرپاره»، با اجرای صابر قدیمی و حضور چهره‌های طنز مانند ناصر فیض، اسماعیل امینی و رضا رفیع برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری مهر، در ابتدای این مراسم محمدمهدی رضازاده (ریاست خانه شعر و ادبیات) طی سخنانی بیان كرد: منطقه فرهنگی-گردشگری عباس آباد منطقه‌ای 560 هكتاری در قلب شهر تهران است كه به عنوان یك منطقه فرهنگی-گردشگری به حیات خود ادامه می‌دهد؛ این منطقه قرار است به عنوان قطب فرهنگی و گردشگری شهر تهران فعالیت داشته باشد و در باغ هنر به عنوان مجموعه‌ای فاخر و فعال ایرانی، حضوری مستمر داشته باشد و اولین بخش فعال این مجموعه نیز خانه شعر و ادبیات است كه به كانونی برای فعالیت شاعران و نویسندگان بدل خواهد شد.
وی افزود: طی مشورت با دوستان، قرار است جلسات و برنامه های مختلفی از قبیل نشست‌های ادبی روزانه، با فعالان این حوزه داشته باشیم. در ابتدا ترجیح دادیم كار را با حوزه طنز كه بسیار شیرین است شروع كنیم. امیدواریم این نشست‌ها با حضور ادیبان و طنزپردازان، اتفاقات تازه‌ای را رقم بزند.
ناصر فیض نیز طی سخنانی بیان كرد: سابقا قرار بود اینجا اتفاقاتی بیفتد كه همه نیم بند رها شد و ادامه پبدا نكرد. برگزاری این نشست‌ها امتیازات مثبت و منفی‌ای دارد كه البته امتیازات مثبت آن بیشتر است؛ در این آشفته بازار طنز كه اكثر نشست‌ها تعطیل می‌شوند، امكان ارائه استعدادهای طنز بالا می‌رود، البته كارهای تكراری هم ممكن است زیاد شود اما به هرحال وجود این نشست ها بهتر از نبود آنهاست.
او با اشاره به اینكه ناصر زرویی نصرآباد، بنیانگذار اتفاقات طنز بود گفت: مرحوم زرویی در حوزه هنری، پیشنهاد این كار را داد و آن زمان كسی فكر نمی‌كرد طنز بتواند به چنین جایگاهی برسد. آن وقت‌ها طنز فقط در مطبوعات، آن هم به صورت اندك دیده می‌شد و جایگاهی در جامعه نداشت. بعد از آقای زرویی بود كه طنز جایگاه خود را پیدا كرد و مورد حمایت قرار گرفت.
فیض اضافه كرد: با اینكه آقای زرویی اواخر عمر خود خانه نشین بود، باز هم دوستان از محضرش استفاده می‌كردند. او انسان فاضلی بود كه علاوه بر طنز، علاقه شدیدی به زبان و ادبیات فارسی داشت و بر آن مسلط بود. افسوس كه زود از میان ما رفت.
فیض در خصوص اصول طنز بیان كرد: اگر این اصول را بیاموزیم، شاید خیلی راحت‌تر بتوانیم اثر خلق كنیم. گاهی بداهه گویی می‌تواند نمك داشته باشد.اصل و مایه طنز، تضاد و تناقض است.
سپس اسماعیل امینی در تكمیل سخنان فیض اظهار كرد: مسیر طنز، مسیر سختی است كه طی قرن‌ها به اینجا رسیده است و هنوز دعوا بر سر این است كه ما به چه چیز می‌خندیم و چه چیز می‌تواند دستمایه طنز باشد. متاسفانه فكر می كنیم هرچیزی كه مال دیگری است می‌توانیم به آن بخندیم؛ مثل اینكه من در شهر زنگی می‌كنم و دیگری در روستا، من باهوشم و دیگری كندذهن و امثال اینها…باید بگویم كه همه اینها غیراخلاقی و غیر هنری است؛ این چیزی است كه به عنوان استندآپ كمدی‌ها به خورد ما می‌دهند و رادیو تلوزیون هم به آن دامن می‌زند. به جد تقاضا دارم كه اینگونه شوخی‌ها را از طنز نوشتن كنار بگذارید.
وی افزود: ما باید با آن چیزی كه شایسته انسان نیست شوخی كنیم مثل دروغ، خست، حسادت و… بیماری‌های روحی و اجتماعی می‌تواند در معرض شوخی قرار بگیرد. در واقع ما با افراد شوخی نكرده بلكه با تیپ‌ها شوخی می‌كنیم. متاسفانه در فضای مجازی اینگونه طنزها رایج شده است و سوژه كل رادیو و تلوزیون هم همین است؛ با سیاست كاری نداشته باشید و هركاری می‌خواهید بكنید.
امینی با اشاره به ظرافت طنز گفت: در مطبوعات چندان توجهی به ظرافت طنز نمی‌شود. ذائقه عمومی نباید برای شعر طنز اهمیتی داشته باشد.
فیض نیز در ادامه بیان كرد: مجامع عمومی برای متخصص نیست. بدترین ضربه برای طنزنویس این است كه در فرهنگسراها شعر بخواند، این باعث می شود فكر كند كه باید مطابق ذائقه مردم شعر بگوید. شعر هنر مردمی نیست. مثلاً ما نمی‌توانیم مینیاتور را جوری بكشیم كه همه مردم بفهمند، شعر هم اینچنین است.
لازم به ذكر است بعد از ایام ماه محرم، این نشست ها به صورت مستمر برگزار خواهد شد.
