محمد علی علومی طنز پرداز با اشاره به این كه فكاهی نویسی در طنز ایرانی از یاد رفته، گفت: فكاهی عموم مردم را می خنداند اما وقیح و نازل نیست.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان ، در ادبیات طنز به نوع خاصی از آثار منظوم یا منثور ادبی گفته می‌شود كه اشتباهات یا جنبه‌های نامطلوب رفتار بشری، فسادهای اجتماعی و سیاسی یا حتی تفكرات فلسفی را به شیوه‌ای خنده دار به چالش می‌كشد؛ اما این روزها برنامه های گوناگونی با عنوان طنز و كمدی از سوی رسانه ها پخش می شود كه اغلب این برنامه ها را نمی شود طنز به معنای ظنز خواند؛ چرا كه كاركرد طنز نشان دادن عدم تناسبات در عرصه‌های مختلف اجتماعی است كه در ظاهر متناسب به نظر می‌رسند و این خود مایه خنده می‌شود. خنده اثر بخشی طنز بر مخاطب است اینكه چه بیان هنری و چه طنزی مخاطبان با سلیقه های گوناگون را به خنده وا می دارد به هنرمندی و هوش و ذكاوت طنز پرداز و طنز نویس دارد همین اثر بخشی و نیاز افراد جامعه با سلیقه های گوناگون به طنز موضوع گفتگوی شبستان با «محمدعلی علومی» نویسنده و طنز پرداز است:
وضعیت طنز ایران امروز چگونه است؟
در نمایش های كمدی تلویزیون به شكل های مختلف به ندرت آثار خوب پیدا می شود، ولی عموما این آثار تقلید لهجه ها، غلو در حركات، رفتارهای فاقد خلاقیت و اجبار در خنداندن مخاطب است كه كمتر هوشمندی و خلاقیتی برای مخاطب دارند .
چرا امروز طنز از كاركرد اصلی اش دور شده و صرفا همه به آن به عنوان وسیله خنداندن نگاه می كنند؟
ما ملت طنز پردازی هستیم، در بخش هایی از گات ها رگه های قوی طنز می بینیم، اینها متعلق به هزاران سال قبل است، یك ملت با سابقه تاریخی طولانی طنزپردازان خوبی داشته اما ما الان چطوری می توانیم جای عبید زاكانی، حافظ ، سعدی ، مولانا حتی خیام كه رویكرد فلسفی به طنز دارد را پركنیم .
چرا طنز امروز ایران فست فودی و زود مصرف شده است؟
بسیاری از برنامه های طنز زود مصرف و برای سرگرم كردن مردم در لحظه است. خیلی از برنامه های طنز آنی زود مصرف و سرگرم كردن مردم در لحظه است و اینكه آیا در دراز مدت می تواند ادراك مردم از طنز را ارتقا دهد؟ یا باعث تتزل سلیقه مردم از طنز می شود؟ اینها معمولا مورد توجه قرار نمی گیرد و این آفتی برای طنز نویسی است .
جامعه ایران نیازمند چه نوع طنزی است؟
فكاهی نویسی از یاد رفته است ای كاش فكاهی نویسی رواج پیدا كند ، فكاهی نویسی قابل فهم برای عام است باعث خندیدن عام است وقیح و نازل نیست، «قصه من و عینكم» از رسول پرویزی هنوز خنده دار است، پرویزی یكی از فكاهی نویسان خوب ما محسوب می شود؛ اگر جلوی این گونه ها گرفته شود وقاحت رواج پیدا می كند.
چرا جشنواره طنز بم را بعد از واقعه بم برگزار كردید؟
چرا جشنواره طنز چرند و پرند بعد از یك وقایع غمناك مثل زلزله بم برگزار می شود؟ برای اینكه باعث انبساط خاطر مردم شود؛ می خواستم با راه اندازی این جشنواره آن افسردگی و غمی كه زلزله بم باعث شده بود در مردم بوجود آمده را برطرف كنم اما لزوما طنز خنده به قهقه نیست همین كه انبساط خاطر در مردم ایجاد كند طنز كاركردش را انجام داده است.
