مستطاب قمپز

این كتاب شامل شعر‌های برگزیده 30 شاعر طنزپرداز اهل قم است. از جمله این شاعران می‌توان به ناصر فیض، مهدی پرنیان، عباس احمدی، محمد عابدینی، ملیحه رجایی، سمیه خردمند، محمدحسین مهدویان و … اشاره كرد. در هر بخش و قبل از اشعار هر یك از شاعران، عباس احمدی متنی طنزآمیز برای معرفی آنان نوشته است.

كلمه طنز به معنای جدید و بیگانه آن از زمان مشروطه به ادبیات فارسی وارد شد. به‌ویژه آنچه كه به عنوان طنز سیاسی و اجتماعی شناخته می‌شود. مثلث طنزپردازان مشروطه یعنی ایرج میرزا، دهخدا و نسیم شمال نقش پررنگی در ادبیات آن روزگار دارند. به طوری كه آثارشان هم‌رده شاعران جدی‌سرا مثل فرخی یزدی، بهار و میرزاده عشقی از منظر فكری اثربخشی بسیاری دارد.

بعد از انقلاب نیز رویداد‌های تأثیرگذاری در جریان طنز مكتوب روی داد كه از آن جمله می‌توان به چاپ نشریاتی مثل گل‌آقا، برگزاری شب شعر طنز در حلقه رندان از سال 1380 و در پی آن برپایی دیگر محافل، تقویت جنبه اجرای شفاهی شعر و به كنار رفتن نشریات كاغذی طنز و خواندن شعر طنز در برنامه دیدار شاعران با آیت‌الله خامنه‌ای كه موجب شكستن بعضی از تابو‌ها شد، اشاره كرد.

وارد شدن شعر طنز به فضای مجازی و شبكه‌های اجتماعی و بازتاب سریع نوشته‌ها، برگزاری جشنواره‌های ادبی مثل طنز تهران، طنز مكتوب، طنز دانشجویی و … و همچنین حضور انبوه زنان طنزنویس، جنبه‌های دیگری از گستردگی شعر طنز در جامعه ادبیات ایران است.
در بخشی از كتاب «مستطاب قمپز» می‌خوانیم:

هر كس كه به هر مسئله شك داشته باشد
آن‌قدر زبون نیست كه آدم نتواند
یك قطعه زبان بین دو فك داشته باشد
آیینه كه زیبا نكند زشت كسی را
زیبا چه نیاز است بزك داشته باشد
آن‌قدر شكم باد شد از فقر كه امروز
دلبند شما بادكنك داشته باشد‌
می‌ترسم از آن روز كه در نامه اعمال
پا تا سر ما دوز و كلك داشته باشد
وقتی كه مگس ساكن كندوی عسل شد
باید كه عسل هم شكرك داشته باشد
آدم به خدا باز كمی وسوسه دارد
برجی بر میدان ونك داشته باشد
حالا كه جوانیم، ولی عیب ندارد
آدم سر پیریش كمك داشته باشد
این‌ها همه شوخی است فقط لقمه نانی
كافی است اگر چند كپك داشته باشد