ابوالقاسم پاینده

نامش ابوالقاسم پاینده است، ادیب دوستی كه با آثار ارزشمند و به یادماندنی خود به ویژه ترجمه روان قرآن كریم به فارسی، برای همیشه تاریخ، یادگارهایی پر ارج از خود به یادگار گذاشت. او را به عنوان روزنامه نگار، مترجم و نویسنده می شناسند. بزرگ مردی از اهالی فرهنگ كه در مقطعی ریاست اداره انتشارات و تبلیغات كشور(قبل از انقلاب اسلامی)، نماینده مجلس مؤسسان دوم، نماینده نجف آباد اصفهان در دوره های 21 و 22 مجلس شورای ملی را عهده دار بوده است.
ابوالقاسم پاینده در 1292 خورشیدی در یكی از روستاهای نجف آباد اصفهان دیده به جهان گشود. او پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی تصمیم گرفت تا به تحصیل در صرف و نحو عربی، فقه اسلامی و فسلفه بپردازد. همگان به هوش و حافظه او اذعان داشتند، چنانچه این موضوع دلیلی برای ورود وی به حرفه روزنامه نگاری شد.

پاینده كار مطبوعاتی را در 1308 خورشیدی در روزنامه عرفان اصفهان آغاز كرد. پس از چندی او راهی تهران شد و در روزنامه های شفق سرخ و ایران فعالیت خود را آغاز كرد و همزمان در وزارت پست، تلگراف و تلفن هم استخدام شد. البته چندی نگذشت كه این كار به مذاق او خوش نیامد و خود را به وزارت معارف و اوقاف انتقال داد. او چندی هم به عنوان سردبیر مجله تعلیم و تربیت به كار پرداخت و مدتی هم دبیر فرهنگستان ایران شد.

پاینده همزمان به نویسندگی در مطبوعات هم مشغول شد تا آنكه در 1324 خورشیدی، امتیاز هفته نامه صبا را گرفت كه بعد به صورت مجله در آمد و تا 1330 خورشیدی به طور مرتب منتشر شد.

او تا مدت ها فقط به عنوان مترجم، مؤلف و روزنامه نگار شناخته می شد تا اینكه در 1337 خورشیدی با انتشار مجموعه داستانی به نام «سینمای زندگی» فعالیت خود را به عنوان نویسنده آغاز كرد. بیشتر این داستان ها از قبل در مجله های سخن، تماشا و روزنامه كیهان چاپ شده بود. انتشار این كتاب در آغاز توجه فردی را جلب نكرد تا آنكه احمد شاملو شاعر معاصر آن را در مجله سپید و سیاه به عنوان یك شاهكار ادبی و بهترین مجموعه داستانی كه تا آن زمان به زبان فارسی نوشته شده بود، معرفی كرد.

كتاب سینمای زندگی یا ظلمات عدالت حاوی داستان های طنزآمیزی از خاطرات دوران كودكی نویسنده است. بعد از این كتاب، پاینده كتاب های دیگری هم با نام «دفاع از ملا نصرالدین و جناب دكتر ریش» منتشر كرد.

او از نظر سبك داستان نویسی پیرو سبك همشهری خود سید محمد علی جمالزاده بود، پاینده در ظلمات عدالت با قلمی شیرین و طنزآمیز به شرح ماجراهای دوران كودكی خود از روستای جوزان و نجف آباد اصفهان می پرداخت. كتاب جناب دكتر ریش، یك كتاب طنز و انتقادی است. در این اثر نویسنده با قلمی گزنده روابط پزشك و بیمار را در زمان خودش مورد انتقاد قرار می دهد.

در داستان های كوتاه پاینده گاهی عدم هماهنگی به چشم می خورد، بعضی از داستان ها 2 تا 3 صفحه از كتاب را می گیرد. در حالی كه تعدادی از این داستان های كوتاه از 60 صفحه هم زیادتر است.

ابوالقاسم پاینده، پس از گذراندن عمری سرانجام در 18 مرداد 1363 خورشیدی پس از مدتی نقاهت چشم از جهان فروبست.