نویسنده ادبیات كودك و نوجوان بیان‌كرد: جای خالی مطالب طنز در كتاب‌های درسی ادبیات احساس می‌شود. من فكر می‌كنم با این شرایط ما خیلی بیشتر از این‌ها به طنز نیاز داریم، حتی طنزهایی كه در ادبیات كهن ما وجود داشته‌اند.
به گزارش سرویس فرهنگ و هنر افق تهران، احمد اكبرپور، نویسنده ادبیات كودك و نوجوان درباره كیفیت كتاب‌های درسی ادبیات در انتقال غنای ادبیات فارسی و كمك به آموزش زبان و رسم‌الخط صحیح فارسی به كودكان و نوجوانان به ارائه توضیح و دیدگاه های خود پرداخت و اظهار‌كرد: از طرف موسسه‌ای مسئولیت داشتم تا كتاب‌های درسی چند پایه را بخوانم و نظر بدهم؛ وقتی آن‌ها را خواندم، چنگی به دل نمی‌زد.
وی تصریح‌كرد: ما درسی به نام ادبیات داریم تا دانش‌آموز كمی احساس راحتی و با آن كیف كند، اما فضای تربیتی و آموزشی كتاب‌های درسی ادبیات، ذات ادبیات را خفه كرده است؛ یعنی به شعر یا داستانی كه بچه باید از آن لذت ببرد، آن‌قدر چیزهای تعلیم و تربیتی چسبانده‌اند كه بچه آن لذت خاص خودش را از آن نمی‌برد.
نویسنده ادبیات كودك و نوجوان در پاسخ به سوالی درباره میزان مشاركت نویسندگان و شاعران كودك و نوجوان در تدوین كتاب‌های درسی ادبیات گفت: الزامی ندارد كه حتما خود شاعران و نویسندگان كودك و نوجوان معاصر دخالت داشته باشند ولی حداقل آثارشان باید دخالت داشته باشد.
اكبرپور این را هم اضافه كرد: یك ملاك باید برای ورود به كتاب درسی وجود داشته باشد؛ مثلا كتاب برگزیده سال، كتاب‌های برگزیده كانون، كتاب‌های برگزیده شورای كتاب كودك و … ؛ منظورم این است كه باید ملاك‌های مشخص‌تری برای ورود مطالب به كتاب‌های درسی وجود داشته باشد.
وی گفت: در غیر این صورت مثل آن‌چه تا حالا بوده از نویسنده‌ها و شاعران خاصی استفاده می‌شود نه همه طیف‌هایی كه برای كودكان و نوجوانان می‌نویسند، جای خالی مطالب طنز در كتاب‌های درسی ادبیات احساس می‌شود. من فكر می‌كنم با این شرایط ما خیلی بیشتر از این‌ها به طنز نیاز داریم، حتی طنزهایی كه در ادبیات كهن ما وجود داشته‌اند.
اكبرپور در پایان خاطرنشان‌كرد: همیشه در افسانه‌های ما حركات بازی‌گونه بوده؛ «منم منم بزك زنگوله‌پا، می‌پرم دوپا دوپا…». چیزهایی كه حس همراهی، شعف و شادی به بچه‌ها بدهد. نه این‌كه این‌ها در كتاب‌های ادبیات نباشد، اما كم است. طنز باید خیلی بیشتر از این‌ها باشد؛ چون در ذات طنز خیلی تعلیم و تربیت نیست و در خودش رهایی دارد.
