جلد هشتم «طنزآوران جهان نمایش» با ترجمه داریوش مودبیان در انتشارات گویا منتشر شد.
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، یكی از انواع ادبی، نمایشنامه است كه نه تنها در ایران بلكه در كشور‌های دیگر هم به آن پرداخته می‌شود. همه نام ویلیام شكسپیر را شنیده ایم؛ نمایشنامه‌نویسی كه در دوران ملكه الیزابت در انگلستان زندگی می‌كرد.
حالا نمایشنامه تنها به سبك نمایشنامه‌های شكسپیر نوشته نمی‌شود بلكه ژانر‌های دیگری هم در نمایشنامه نویسی دیده می‌شود. از جمله این ژانر‌ها نمایشنامه طنز است. پیش از آنكه كتاب «طنزآوران جهان نمایش» را معرفی كنیم و بگوییم كه نوشته است و به چه مسئله‌ای می‌پردازد، مفهوم طنز را بیان می‌كنیم.
طنز با آنچه در برخی فیلم‌های به اصطلاح طنز ما دیده می‌شود، فرق دارد. طنز مساوی لودگی و مسخره بازی نیست. در طنز قرار نیست با تمسخر یك موقعیت یا یك تیپ اجتماعی، اثر خلق شود. در حقیقت طنز اعتراضی نسبت به مشكلات و نابسامانی‌هایی است كه در یك جامعه وجود دارد.
گویا جامعه نمی‌خواهد به طور مستقیم این اعتراض‌ها را بشنود و از این رو وجدان بیدار و ضمیر آگاه شاعران و نویسندگان با بزرگ‌نمایی و نمایان جلوه‌دادن جهات زشت و منفی و عیب‌ها و نقص‌های پدیده‌ها و روابط حاكم در حیات اجتماعی، در صدد تذكّر، اصلاح و رفع آنها بر می‌آیند.
در واقع طنز در عین نشاندن لبخند بر لب مخاطبانش آنها را به تفكر وا می دارد. حال با این تعریف باید دید كتاب «طنزآوران جهان نمایش» واقعاً نمایشنامه‌ای طنز است یا نه.
نمایشنامه نویس طنزپرداز
كتاب «طنزآوران جهان نمایش» یك مجموعه چند جلدی است كه در حال حاضر به جلد هشتم رسیده است. در هر جلد از این مجموعه یك یا دو نمایشنامه نویس طنزپرداز معرفی می‌شوند. جلد هشتم این مجموعه به كارل فالنتین می‌پردازد.
این كتاب با ترجمه داریوش مودبیان در انتشارات گویا منتشر شد. در ابتدا كتاب به یكی از چالش‌های تئاتر می‌پردازد و این مسئله را بررسی می‌كند كه «تئاتر باید اجباری شود» پس از آن نمایشنامه‌های كارل فالنتین آمده است. اما این نمایشنامه‌ها واقعا طنز هستند یا نه؟
نمایشنامه‌های فالنتین كه در جلد هشتم كتاب «طنزآوران جهان نمایش» آمده است، به واقع طنز هستند.
در آن اثری از لودگی و مسخرگی نیست. تنها موقعیت‌هایی را خلق می‌كند كه طنز هستند برای مثال در یكی از نمایشنامه‌های كتاب با عنوان در مغازه كلاه فروشی دو شخصیت را معرفی می‌كند كه حرف یكدیگر را متوجه نمی‌شوند یا در نمایشنامه «تو كه سیاست سرت نمیشه» دو فرد را نشان می‌دهد كه هیچكدام چیزی درباره سیاست نمی‌دانند و تنها ادعا می‌كنند كه در این باره اطلاعات دارند و گاف‌های یكدیگر را به رویشان می‌آورند و موقعیت‌های دیگری از این دست در این كتاب دیده می‌شود. این‌ها نشان می‌دهند طنز واقعی چیست.
در عین حال كه مخاطب را به تفكر وادار می‌كند، لبخندی هم بر لبانش می‌نشاند.
