وضعیت شعر طنز در سال 97

به گزارش از خبرنگار ایرنا، شعر و نثر طنز كه در مجموعه ادبیات فارسی سابقه ای دیرینه دارد، از حدود یكصد سال قبل و از زمان تلاش برای استقرار مشروطه در ایران با گرم شدن بازار بیان معضلات اجتماعی و انتقادهای سیاسی جدی‌تر گرفته شد. گونه طنز؛ در قالب شعر و نثر در ادبیات امروزه بیشتر جا افتاده و با اقبال علاقه‌مندان روبرو شده است.

«ناصر فیض» در مورد وضعیت شعر طنز در سال 97 گفت: طنز زاییده تضادها و تناقض‌هاست، یعنی پایه و اساس خلق طنز همین است.
همانطور كه استاد شفیعی كدكنی طنز را اجتماع هنری نقیضین می داند.

وی افزود: وقتی شرایط جامعه نامساعد می شود، ممكن است بخواهیم مشكلات را پنهان كنیم یا نپذیریم اما مطرح كردن آن خوب است و نشان می‌دهد با اینهمه مشكلات سرپا ایستاده ایم و تلاش می كنیم سرپا بایستیم، پنهان كردن آن راه به جایی نمی برد.
نویسنده كتاب «املت دسته دار»، ادامه داد:

اتفاقا اگر این مشكلات را بدانیم ممكن است موفق شویم و بسیاری ناملایمات را پشت سر گذاریم، در مجموع از طنز در این فضاها بیشتر انتظار می‌رود و توانایی و قدرت عمل بیشتر هم دارد.

«یعنی مثلا وقتی یك اتفاق كه باید بیافتد نمی افتد یا برعكس آن رخ می دهد، سوژه ای برای طنزپرداز فراهم شده، نمود آن هم در زندگی ماست؛ خیر و شر، حق و ناحق و نیز درست و نادرست كه طنزپرداز در طرف خیر می ایستد».

وی تصریح كرد: بنابراین امروز سوژه های خوبی در اختیار طنزپردازان شاعر هست كه سراغ آنها بروند و خیلی كمتر روی سوژه های تكراری و قبلی كار كنند و بیشتر با دغدغه های سیاسی و اجتماعی امروز شعر بگویند.

فیض با تاكید بر دغدغه های اصیل در طنز و ماندگاری آنها گفت: دغدغه های لحظه ای در طنز نباید مدنظر باشد و باید به دغدغه‌های جدی‌تر پرداخت.

شاعر مجموعه «كلید» اضافه كرد: تولید آثار طنز در سال 97 نسبت به سال های قبل بیشتر شد، همچنین بعضی ناشران اختصاصی در مورد طنز كار می كنند.

همچنین بخش شعر طنز در بسیاری جشنواره ها در نظر گرفته می‌شود؛ مانند جشنواره شعر فجر.

وی ادامه داد: غیر از جشنواره‌های سراسری جشنواره ها و جلسات شعر و نثر طنز استانی نیز برگزار می شود؛ مثلا جشنواره طنز مكتوب «سوهان روح» در استان قم، محفل طنز «سنگ پا» در استان قزوین، جشنواره طنز «قندشكن» در یزد.

به طور كلی در استان های مختلف جوایز و جلسات خیلی جدی طنز با حضور مخاطبان بسیار داشته ایم.

مترجم كتاب «اگر كمونیزم بیاد» با تاكید بر توجه خوب جشنواره‌ها و محافل ادبی به شعر طنز گفت: گاهی این تعدد جلسات به ضرر طنز بوده؛ زیرا بدون حضور یك كارشناس مطرح برگزار می شود؛ ولی باز هم بركت آن از ضرر و زیان آن بیشتر بوده است.

وی در مورد كتاب‌های خوب شعر طنز فارسی در سال 97 نیز گفت: در سال 97 بیشتر به طنز ترجمه توجه كردم و كارهای «مظفر ایزگو» نویسنده طنزنویس تركیه را به زبان تركی استانبولی می خواندم تا بتوانم آثارش را ترجمه كنم، همچنین كارهای «ایتالو كالوینو» نویسنده ایتالیایی را دیدم.

فیض گفت: توجه به آثار طنزپردازان خارجی بسیار مهم است، باید ببینیم و بدانیم در دنیا چه خبر است تا از بهترین روش ها در كارهای‌مان استفاده كنیم.

ببینیم دیگران با چه انگیزه ای می خندند، با چه انگیزه ای می خندانند، توجه دیگران را به معضلات زندگی جلب می كنند و شگردهای آنها را یاد بگیریم.

نویسنده كتاب «گناه اول» ادامه داد: البته جسته و گریخته از آثار طنزپردازان ایرانی هم خواندم.

كتاب «دور دنیا با زیرشلواری» از عبدالله مقدمی كتاب خوبی بود، كتاب «ببر در كوزه» نقیضه ای به شعر بحر در كوزه مولانا از اسماعیل امینی را هم خواندم كه كار خوبی بود، همچنین چند اثر از امید مهدی نژاد دیدم كه شاخص بودند.

وی در مورد اینكه آیا خود كتابی در دست چاپ دارد نیز گفت: امسال كتابی نخواهم داشت، عجله ای هم ندارم، شاید سال دیگر. می خواهم گزیده تر از این باشم.