كتاب چگونه با پدرت آشنا شدم و خندیدن بر سنت ها

نویسنده: ابراهیم كاظمی‌ مقدم

اگر فكر می‌كنید یك كتاب طنز باید شما را بخنداند و رسالت دیگری ندارد، اگر فكر می‌كنید خندیدن به فرهنگ و سنت خودتان ایرادی ندارد، كتاب خوبی انتخاب كردید.

یكی از پیشرفت‌های طنز فارسی بعد از این كه با جوك‌های مستهجن قومیتی به قهقرا رفت این بود كه مردم فهمیدند می‌توانند به جای یك ترك یا یك لر و شیرازی و اصفهانی و … بگویند من.

البته قبلش حیف نون و چند نفر دیگر می‌خواستند جای قومیت‌ها را بگیرند ولی نشد.

همین من گفتن اكثر سوتفاهم‌ها را از بین برد. این كتاب هم همین تكنیك را زده. یعنی هرچه كاسه كوزه دارد سر خود خیالی و خانواده خیالی‌ترش شكسته.

با این كار هم تمام انتقادات كه داری كی را مسخره می‌كنی از سرش وا كرده است. اما آیا این پرسش كه داری چه كسی را با طنزت نقد می‌كنی از بین می‌رود؟

موضوع كلی كتاب چگونه با پدرت آشنا شدم این است كه یك دختری یكهو به سرش می‌زند كه شوهر می‌خواهد و شروع می‌كند به بررسی كردن تك تك پسر‌هایی كه می‌بیند یا اسمشان را می‌شنود.

این مطلب را هم در قالب نامه‌هایی از یك مادر به دخترش كه رفته خارج بیان می‌كند.

این قالب یقینا برای بخش‌بندی كتاب و چاپ آن در روزنامه خوب بوده و باعت شده اندازه قسمت‌ها مرتب و یك دست باشد.

دختر مذكور علاوه بر شانسی كه معكوس لوك خوش شانس است، خانواده‌ای هم دارد كه یكی از یكی اعجوبه‌تر.

این خانواده و اتفاقات درون آن با فراز و نشیب‌های خنده‌دار و فانتزی باعث می‌شود كه خواننده تا پایان كتاب پای نامه‌های مادرانه بنشیند و حسابی بخندد. در آخر هم بفهمد عاقبت چه كسی این اعجوبه شانس را گرفت.

اما موضوعی كه می‌ماند همان سوال اول است؟ ما داریم به كی می‌خندیم؟ چه سنت و فرهنگی دارد نقد می‌شود؟ ماجرا‌ها همینطور ناگهانی و پیش‌بینی نشده می‌آیند و می‌روند.

در یكی دو جا مثلا غیرت نابجای برادر مشخصا نقد شده و خوب هم بوده اما باقی مسائل صرفا بامزه و خنده‌دار است.

زن و شوهری كه چهار بار طلاق گرفتند و نماد زن و شوهر ایرانی‌اند كه فقط هم را تحمل می‌كنند به خاطر بچه‌ها و دختری كه به شوهر كردن حتی با دزدی كه به خانه‌شان زده راضی است.

البته فضای مجازی دقیقا همچین محتوایی را می‌پسندد. یك مقدار خانواده ایرانی اعم از پدر و مادر و فك و فامیل را مسخره كنی و شكاف بین نسلی را گشادتر كنی و تهش هم بگویی با بابای خودم بودم و به شما و باباتون بر نخوره!

اما شخصا به عنوان یك ایرانی این همه بلاهت را در یك خانواده نمی‌پسندم. شاید چون دوست ندارم بگویم این كتاب خانواده و آداب و رسوم ایرانی را مسخره كرده.

خلاصه اگر به شما بر نمی‌خورد كه جای «تركه» در جوكی بگویند بابام فلان كار را كرد و بعد بخندند از كتاب خوشتان خواهد آمد.

اما اگر هنوز تشخیص می‌دهید این همان جوك تركی است یك كمی‌ اذیت خواهید شد.

این كتاب را می‌توانید به صورت الكترونیكی یا فیزیكی تهیه كنید.