فصلنامه طنز ادبی با عنوان «طنزآور» با شعار «می‌خندم، پس هستم» منتشر شد.
به گزارش ایسنا، دكتر علی خزاعی‌فر كه انتشار دیرینه فصلنامه «مترجم» و استادی رشته ترجمه‌پژوهی دانشگاه فردوسی مشهد را در كارنامه خود دارد فصلنامه طنز ادبی با عنوان «طنزآور» را منتشر كرد. شعار مجله این است: می‌خندم، پس هستم.
رویا صدر در معرفی این فصلنامه نوشته است:
هستی انسان بنا به تعریف ارسطویی٬ با خنده گره خورده؛ انسان می‌خندد، پس هست! نشانه‌اش در این روزهای سخت كرونایی٬ حجم عجیب آفرینش طنز در فضای مجازی است؛ باشد كه روح و روان در سایهٔ خنده و طنز دمی بیاساید، نفسی تازه كند و شرایط را تاب آورد! چنین نگاهی به مقوله طنز و خنده (كه آن‌را لازمه زندگی در جوامع انسانی می‌داند) زمینه‌سازشكل‌گیری و انتشار فصلنامه «طنزآور» است كه اولین شماره‌اش به‌تازگی منتشر شده و جمله به‌روزرسانی‌شده! دكارت (می‌خندم٬ پس هستم) را شعار خود قرار داده است!…
آثار «طنزآور» كه روش خود را «فصلنامه طنز ادبی» عنوان كرده وجه ادبی دارند كه در قالب شعر٬ داستان كوتاه و مقاله طنز ارائه شده‌اند. این امر در سابقه نشریات طنز اگر نگوییم استثنایی٬ لااقل كم‌نظیر است. نشریات طنز از ابتدا تا به‌حال جز موارد اندكی مثل «ماهنامه گل‌آقا» كمتر وجه ادبی و نظری طنز را محور و موضوع كار خود قرار داده‌اند. اگر چه چهره‌های مهم طنز معاصر از مطبوعات برخاسته‌اند و آثاری چون نوشته‌های ستون چرندپرند علامه دهخدا در صوراسرافیل از آثار ماندگار ادبیات و طنز معاصر به‌شمار می‌آیند ولی نشریات طنز به عنوان یك جریان مطبوعاتی بر برخورد روزآمد با رخدادهای اجتماعی و سیاسی و پاسخگویی به نیاز آنی مخاطب متمركز بوده‌اند و اگر هم در آن‌ها توجه به وجه ادبی طنز مدنظر قرار گرفته، برخاسته از نگاه فردی طنزنویسان بوده و رویكرد غالب این نشریات به‌شمار نمی‌آمده است. از این‌رو كوشش «طنزآور» برای بازتاب دغدغه‌های انسان‌ها در قالب‌های ماندگار طنز امری قابل اعتنا و مبارك است.
این نشریه در همین اولین شماره، مطلب خواندنی كم ندارد. اگرچه تاكید آن بیشتر در زمینه داستان و نثر طنز است ولی از مقالات پژوهشی نیز غافل نیست. همچنین در همراه كردن آثار مكتوب با كاریكاتورهای خارجی به تناسب موضوع مطالب، به وجه تصویری طنز نیز توجه دارد.
بخش مهمی از این نشریه به طنز ملل اختصاص دارد. علی خزاعی‌فر (صاحب‌امتیاز، مدیرمسئول و سردبیر نشریه) خود دانش‌آموخته زبان و ادبیات انگلیسی است و تجربه 30 سال انتشار نشریه معتبر مترجم را در كارنامه خود دارد. از این‌رو «طنزآور» توانسته علاوه بر استفاده از آثار طنزنویسان ایرانی٬ به مدد همكاری گروه زبده‌ای از مترجمان٬ آثاری خواندنی از طنزپردازان جهان را نیز به مخاطب فارسی‌زبان معرفی كند. همچنین در دو مقاله مستقل به بررسی ویژگی‌های طنز در اتحاد جماهیر شوروی و طنز انگلیسی پرداخته كه هردو بسیار خواندنی است.
در این میان البته لوگو نشریه كمی ناخواناست كه در نظر من می‌تواند نشانه‌ای از نامشخص بودن جایگاه طنز در جامعه امروز باشد! نكته قابل ذكر دیگر این‌كه این نشریه به جایی وابسته نیست و از نظر مالی مستقل است و بالطبع این امر ممكن است بر طیف همكاران تصویری و نوشتاری تاثیر بگذارد، امری كه تاثیر آن بر گرافیك نشریه و بخش تصویری آن در همین اولین شماره مشهود است. با این‌حال اكنون كه هیچ نشریه طنزی منتشر نمی‌شود، انتشار طنزآور رخدادی فرخنده است كه امید می‌رود با تمركز بر وجه ادبی طنز بتواند بر ارتقای سطح این بخش از ادب معاصر ما مؤثر باشد و لحظات خوبی را برای مخاطب سرگردان امروز ایرانی فراهم كند.
