خانه‌نشینی هنر است و پرونده 15 مجله طنز سه نقطه درباره هنر خانه نشینی است، درباره اینكه حالا كه سرمان خلوت است چیزهای مهم فراموش شده را به یاد بیاوریم و چیزهای كم اهمیت‌تری كه برایمان مهم شده بود را بازبنگریم.
به گزارش ایرنا، عنوان طنز واژه‌ای است كه طی یك قرن اخیر در ایران رایج شده و پیش از آن در ادبیات كلاسیك برای این نوع نوشتار از واژه‌های هزل و هجو استفاده می‌شد. اوج شعر طنز در قرن هفتم و هشتم و در شعر عبید زاكانی است و تاریخچه طنز نوین به مطبوعات دوره مشروطه می‌رسد. مطبوعات طنز در سال‌های اخیر فراز و فرودهای زیادی را طی كرده‌اند و نشریه گل آقا (1369 تا 1381) به مدیر مسئولی كیومرث صابر فومنی نقطه اوج این نشریات بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به شمار می‌آید.
امروز هم كه میزان اخبار بد و ناگوار و در پی آن گزارش‌های پیگیری و مصاحبه‌های مرتبط با این اخبار كم نیست؛ انتشار مجله‌ای طنز كه هر شماره به یك معضل اجتماعی آنهم با زبان طنز بپردازد جرئتی می‌خواهد هم از جهت تهیه محتوای مناسب، هم به دلیل كاهش تعداد خوانندگان مجلات و هم گرانی كاغذ كه داستان پرغصه این روزهای اهالی نشر است.
«سه نقطه مجله ای است برای خندندگان و خندانندگان، سه نقطه بنا دارد طنز را جدی ببیند و جدی بنویسد و در همه جا بخصوص جاهایی كه ممكن است در پی كشف رگه ها و لایه های نادیده و ناشنیده طنز باشد…»
در پانزدهمین شماره سه نقطه در بخش كرسی آزاداندیشی، نویسندگان صاحب قلم از دریچه ای متفاوت به جهان نگریسته اند؛ در این بخش می خوانیم: «آنان كه كارتن دارند و آنان كه ندارند» به قلم یوسفعلی میرشكاك، «حكایت دزدیده شدن بزغاله درویش» به قلم امرالله احمدجو كارگردان روزی روزگاری و تفنگ سرپر، «پاكردن شلوار و برابری آدم ها» نوشته یاسین كیانی، «كریم آقا اسلام پناه، حق گو و سعادت پیشه فرزند مرحوم تیرغیب در كمر استكبار» نوشته رضا دباغی.
در بخش تهرانشهر مطالبی از كورش علیانی با عنوان «شاه رفت، جمهوری رفت»، «ای مردم قهرمانتان برگشت» نوشته غلامرضا طریقی، «سال ها پیش مركز شهر را از تاریخ و زیست بوم پاك كردند» نوشته مریم حسن نژاد و «دنیایی كه یك دانه چشم نرگسی ندارد» نوشته ابراهیم افشار آمده است.
در قسمت پرونده از مریم حسن نژاد مطلبی با عنوان «كشتن مگس روی میز كافه الخاندرو با ته لیوان آب پرتقال»، «تقابل پارادوكسیكال در بستر قرنطینه» نوشته سید محمد صاحبی، «شعر كوتاه خسته در گوگل» نوشته مریم نظام دوست و «با هم در دهان گاز» نوشته مریم حسن نژاد آمده است.
در مقدمه بخش پرونده این مجله آمده است: «خانه نشینی هنر است، بعضی ها خیال می كنند خانه نشینی هیچ كار نكردن است، اما حقیقت آن است كه خانه نشینی خودش یك كار است، یك كار ظریف و هنرمندانه، آدم تازه وقتی امكانات بیرون روی و حضور در حلقه دوستان و همكاران و فلان و بیسار را از دست می دهد تازه وقتی سرش خلوت می شود و خودش می ماند و خانه و نزدیكان تازه می فهمد چه بیخودی سرش را شلوغ كرده بوده و درگیر چه بیخودی هایی بوده و چه چیزهای مهمی را در بوته فراموشی جا گذاشته بوده است. پرونده 15 مجله طنز سه نقطه درباره هنر خانه نشینی است، درباره اینكه حالا كه سرمان خلوت است چیزهای مهم فراموش شده را به یاد بیاوریم و در چیزهای كم اهمیت تری را كه برایمان مهم شده بود بازبنگریم.»
مریم نظام دوست در مطلب «در مزایا و مواهب عزلت و انزوا و خانه نشینی» در بخش «شعر كوتاه خسته در گوگل» نوشته است:
در بخش طنز جهان نیز مطلبی با عنوان «حكایت مردی كه قاطر لگدش زده» و «سوال آخر» آمده است، همچنین در بخش ناشنیده ها مطلبی با عنوان «به نبودنش عادت نكرده ایم» از حورا صدر و «دانشجویان دانشگاه آمریكایی در قبرستان» نوشته هادی خانیكی آمده است.
همچنین در بخش پایانی سه نقطه 15 با عنوان دونقطه مطالب «طنز فاخر چیز خوبی است؟» نوشته امید مهدی نژاد و «جای خالی سترگ گردآورندگان واژگان» را می خوانیم.
صاحب امتیاز و مدیر مسئول سه نقطه امید مهدی نژاد است و سه نقطه 15 ویژه مرداد ماه در 216 به چاپ رسیده و نسخه های الكترونیك آن نیز از فیدیبو، طاقچه و جار و فروشگاه های اینترنتی نیوار و دكه قابل دستیابی است.
