ثبت چهارشنبه سوری در یونسكو

موضوع نامه: درخواست ثبت چهارشنبه سوری در خاطرات جمعی كمیسیون فرهنگی یونسكو

از: محله لبِ آبِ رشت

به: فلكه یونسكو

عرض هِلو و احترام خدمت مو بورهای سفیدمفید و چشم رنگیِ یونسكو؛ و اما بعد:

اگر از حال ما بخواهید ملالی نیست جز تحریم‌های مسئولین منتخبِ شما از پاریس و سایرِ دغل دوستانِ ناتو!

مختصر عرض می‌كنم كه شما هم به بدبختی‌های بی‌شمارتان كه در اخبار تلویزیون ما نشان می‌دهند، برسید.

آقا (یا خانم)، یكی از كهن مراسماتِ پرتعداد ما ایرانی‌ها برگزاری آتش‌بازی در آخرین چهارشنبه سال است كه البته از آنجایی كه ما ایرانی‌ها حتی به تقویم هم اجازه نمی‌دهیم برایمان تعیین تكلیف كند، در آخرین سه‌شنبه سال برگزار می‌شود.

خواهشمندم برای تحقیق در مورد ثبت این مراسم از گوگل كردن خودداری كنید. چرا كه اولاً اینترنت ما همین الان هم زوركی به سِروِری در جزایر فارو وصل شده و می‌ترسیم با افزایش استفاده شما، فشار نِت در اینجا كمتر از این هم بشود.

دوماً با آن بی‌جنبه بازی كه سر موشك‌های نقطه زن ما در آوردید، یحتمل با دیدن این بمب‌های دست‌ساز و آگاهی یافتن از تلفاتی كه خودمان از خودمان می‌گیریم، بدجور توی خودتان خواهید ترسید.

البته اصل و اساس مراسم ما، فقط روشن كردن آتش و پریدن از روی آن بوده است؛ آن هم روشن كردن آتشی كه هیچ شباهتی به روشن كردن آتش جنگ اكراین با تحریك سیاستمدارنِ شما نداشت و پریدن از روی آتشی كه هرگز از جنس پریدن بمب‌افكن‌هایی كه با كمك مالیات شما بر فراز باریكه به آتش كشیده شده غزه پرواز می‌كنند، نبود.

این تغییر شكل مراسم هم خود علت دارد. این استحاله از آیین باستانی نیك‌مردان زرتشت به مردم آزاری چریك‌های فدائی دَلق به اقتضای زمانه‌ای است كه كنترل رسانه در اختیار شما و نان در شلوغ بازی و سر و صداست؛ شما كه در كنار شعارهای ضد جنگ، تجارت سلاح می‌كنید، دیگر خودتان تیچر این داستانید كه حتی اگر آن نان به قیمت جان آدم‌ها هم باشد نُپِرابلِم.

اینجانب از ریشه تقدس آتش در نزد نیاكان نیك پندار و خوش گفتار و درست كردارمان اطلاع دقیقی ندارم. اما از آنجایی كه این عنصرِ گلستان شده بر ابراهیم نبی، شاهدی بر پاكدامنی سیاوش بود پس ما در چهارشنبه سوری از روی آتش می‌پریم تا شاید این كار مَحَكی باشد برای سنجش اعمال‌مان در طول سالی كه پشت سر گذاشته‌ایم.

باشد كه به پیروی از عمل مولایمان علی(ع) در ماجرای نزدیك كردن آتش به بدن عقیل، حرارت آتش جهنم را به وقت تصمیم گیری‌ها به یاد داشته باشیم تا در روز حساب با رفقای ناتو شما همسایه نشویم. به ویژه حالا كه همینجور یهویی این روز توی تقویم خودمان «روز تكریم همسایگان» نامگذاری شده! و سردمداران شما تا قیامت جایی برای تكریم نگذاشته‌اند.

در پایان و برای مزه ریختنِ بیشتر اُمیدوارم كه به همین زودی‌ها سر و كله یونس پیدا شود تا شما هم از این سرگردانی نجات یابید.

شما را به جان همان یونس لطفاً این یكی میراث فرهنگی ما را به نام تركیه یا ایتالیا یا یكی از این كشورهای نوظهوری كه سن تأسیسشان به پراید هفت میلیونی هم نمی‌رسد، نزنید و با ثبت درست آن به نام كشور ما ایران، كمی برای دم و دستگاهتان آبرو بخرید.

رونوشت به: دفتر طنز حوزه هنری