مجلد دیگری از مجموعه طنزآوران ایران به كوشش مرحوم زرویی نصرآباد با عنوان «گزیده طنز فوق الدین احمد یزدی» توسط انتشارات كتاب نیستان منتشر شد.
مجلد «گزیده طنز فوق الدین احمد یزدی» از مجموعه طنزآوران ایران به‌تازگی توسط انتشارات كتاب نیستان منتشر و راهی بازار نشر شده است.
مجموعه طنزآوران ایران
مجموعه طنزآوران ایران از سال 1395 به كوشش ابوالفضل زرویی نصرآباد با پژوهش و همراهی نسیم عرب امیری در دست تألیف و تهیه قرار گرفت و سعی داشت از چند زاویه مقوله طنز نویسی را مورد توجه قرار دهد. سیر روایت طنز و شوخ‌طبعانه در تاریخ ادبیات ایران، بازخوانی سنن و فرهنگ عامه و اندیشه ایرانیان در هر عصر در كنار ایجاد متونی خلاصه و دسته‌بندی شده از اهداف این مجموعه است.
این مجموعه در مجلد «گزیده طنز فوق الدین احمد یزدی» سراغ این شاعر رفته و گزیده‌ای از آثار طنزآمیز او را ارائه داده است.
معرفی فوق یزدی
فوق الدین احمد یزدی ملقب به فوقی یزدی در قرن یازدهم و هم‌زمان با شاه عباس صفوی می‌زیسته است. از آثار برجای مانده از او می‌توان به رساله سی گنج، مثنوی، قصائد، ساقی‌نامه، تركیب‌بند و ترجیع‌بند و نصیحت‌نامه اشاره كرد.
آثار او كه گزیده آن در این مجموعه گردآوری شده است نمادی از وضعیت زندگی و فرهنگ عامه در عصر صفویه است و تمایلات ذوقی مردمان این زمانه را به نمایش می‌كشد.
فوقی نیز در دیباچه رساله اوتوز گنج یا نغمات از گرایش مردم و حاكمان عصر به سخنان پیچیده و معماوار اما پوچ و بی‌معنی سخن می‌گوید و بیان می‌دارد روی آوردنش به هزل، هجوپردازی و خلق عبارات مطنطن اما بی‌معنی، ظاهراً پاسخ مثبت و تن دادن به نیاز و تمایل ابنای روزگار است.
اما در واقع، ریش‌خند و هجو این كج‌سلیقگی و افول فرهنگی و ادبی است؛ افول و سقوطی كه نمونه‌های بیشمار آن را در بخش تاریخ صفویه می‌توان دید و خواند.
به روایت زرویی نصرآباد، فوقی نه فقط در زمان حیات كه پس از مرگ نیز همواره مورد بی‌مهری و كم‌توجهی بوده است. تا آنجا كه تا پیش از انتشار این اثر هیچ یك از آثار او، حتی به صورت گزیده، چاپ و منتشر نشده و مجموعه حاضر، نخستین گزیده‌ای است كه با رعایت ملاحظات بسیار، برای چاپ و نشر آماده شده است.
