ساده اما بزرگ

او در سال 1893 برای نجات یكی از پسرانش كه در رودخانه افتاده بود به آب زد و هرچند نجاتش داد، ولی خودش غرق شد. این‌چنین بود كه اولیور هاردی بی‌پدر بزرگ شد.

هاردی و كودكی

به تئاتر و موسیقی علاقه داشت و از آن‌جا كه صدای خوبی داشت، مدتی آواز را به‌طور جدی دنبال كرد.

از اواخر نوجوانی تئاتر برایش جدی شد و همان دوره برای گذران زندگی در یكی از سالن‌های نمایش فیلم، به فروش بلیت و جارو زدن سالن و راهروها مشغول شد و سرانجام برای اولین‌بار در سال 1914 جلوی دوربین رفت.

هاردی و سینما

هرچند به خاطر اضافه‌وزن از خدمت در ارتش معاف یا منع شد، ولی در عالم هنر این موضوع چیزی نبود كه سد راهش شود.

بازیگر بااستعدادی بود و فرصت‌ها را از دست‌شان نمی‌داد. در سال 1921 در فیلم «سگ خوش‌شانس» با استن لورل همبازی شد و تا 1927 در چند پروژه مختلف دیگر با او همكاری كرد (استن لورل آن زمان از اولیور هاردی سرشناس‌تر بود و تجربه كارگردانی را هم در كارنامه‌اش داشت.)

هاردی و لورل

سرانجام فصل مهم زندگی هاردی با فیلم «شلوار پوشیدن فیلیپ» شروع شد. فیلمی كه او و لورل بازیگران اصلی‌اش بودند. تماشاگران از تضاد دو شخصیت محوری آن استقبال كردند و همین موفقیت، این دو را به ساختن فیلم‌های بعدی به همین سبك و سیاق تشویق كرد.

هاردی با مجموعه فیلم‌های لورل و هاردی به شهرت و محبوبیت رسید. مجموعه فیلم‌هایی كه از 1927 تا 1951 ساخته شدند و تعدادشان به 106 فیلم می‌رسد، 24 فیلم صامت، 45 فیلم كوتاه، 27 فیلم بلند.

همه این فیلم‌ها كمدی‌اند، هرچند داستان‌های مختلفی را – از خانوادگی و جنگی گرفته تا ترسناك – روایت می‌كنند.

لورل و هاردی بعد از بازی در فیلم «سوپ اردك» به بهترین زوج كمدین تاریخ سینما تبدیل شدند.

هاردی و پایان زندگی

هاردی كه یكی از ویژگی‌هایی كه بامزه‌اش می‌كرد، چاق بودنش بود، در 65 سالگی به این نتیجه رسید كه برای سلامتی‌اش باید وزن كم كند.

او در كم‌تر از چند ماه 70 كیلو وزن كم كرد، ولی یك ماه بعد دچار سكته قلبی شد و تا چند ماه نمی‌توانست صحبت كند.

در 1957 دو سكته قلبی با فاصله كمی از هم باعث شد به كما برود و سرانجام در 66 سالگی از دنیا رفت‌.

پایان


نویسنده: الهه ایزدی