اینستاگرام را كه باز می‌كنی یك عده جشن تعیین جنسیت بچه‌شان را گرفتند، چند تا دختر با قطار و آهنگ جنوبی رفتند جزیره هنگام و پابرهنه روی ساحل راه می‌روند.
چند نفر با كت و شلوار و زنجیر و ساعت طلا پكیج ثروت‌آفرینی می‌فروشند و می‌گویند كلمه چیز را كامنت كنید تا شما هم مثل من پولدار بشوید. چندتا آدم بیكار یك وسیله قدیمی و زنگ زده را پیدا می‌كنند و در چهارتا كلیپ آن را بازسازی و نونوار می‌كنند.
یك عده یا در كوه و كمر دنبال گنج هستند یا از قعر رودخانه گاوصندوق می‌كشند بیرون. عده‌ای دیگر به هر بهانه‌ای در حال رقص هستند. آن دیگری‌ها در حلق دوربین شال و روسری می‌بندند یا سیسمونی محمدطاها جان را به نمایش می‌گذارند.
توییتر را كه باز می‌كنی چند نفر اعدام شده‌اند. چند نفر ترور شده‌اند. یك فرقه ضاله دین و آخرت مردم را به باد داده است. اسنادی از فساد یك نفر منتشر شده است.
طرفداران یك نفر به یك كاربر حمله كردند و فحش می‌دهند. یك عده حكومت را تغییر دادند و در حال تقسیم مسئولیت‌ها و وزرات‌خانه‌ها هستند. چند نفر در حال دعوای نژادی و قومی هستند. یك نفر از سلول انفرادی توییت می‌زند و از یك جنایت پرده برمی‌دارد.
دو نفر خودكشی می‌كنند. ده‌ها نفر خبر از مهاجرت خود می‌دهند و صدها نفر برایشان می‌نویسند كه خودتان را بدبخت كردید. یك نفر توییت زده بسم‌الله الرحمن الرحیم. چند نفر نوشته‌اند امشب نخوابید. خبر دقیق داریم كه نصف شب دنیا عوض می‌شود.
ایتا را كه باز می‌كنی حجاب مصونیت است نه محدودیت. كل ایران به پا خواسته در حمایت از مظلوم. رشد اقتصادی ایران 150 برابر جهان غرب است. دانشمند ژاپنی دریافته جوشانده عسل بابونه سرطان و تومور مغزی را درمان می‌كند.
پویش محاكمه حسن روحانی هزاران امضا گرفته است. عده‌ای جلوی مجلس تحصن كردند در اعتراض به عدم فیلترینگ گوگل. تصویر شكلاتی كه پوست ندارد و مورچه‌ها دورش جمع شده‌اند 30 میلیون ویو خورده است. اقتصاد لیبرالی و نئولیبرالی جهان را به نابودی كشانده است. مردم كانادا در فقر و تنگدستی زندگی می‌كنند و روزی دو بار به فروشگاه‌ها حمله‌ور می‌شوند.
روبیكا را كه باز می‌كنی، باز نمی‌شود. فیلترشكن را خاموش می‌كنی باز هم باز نمی‌شود. اینترنت را عوض می‌كنی بالاخره باز می‌شود ولی لود نمی‌شود. اینترنت را عوض می‌كنی بالاخره لود می‌شود ولی پستی ارسال نمی‌شود. ارسال می‌شود ولی از آنسو دریافت نمی‌شود.
تو در تمام این مدت در گوشه‌ای از خانه نشسته‌ای و در فضای مجازی می‌چرخی بدون اینكه متوجه عبور لحظات زندگی خود باشی.
همان زندگی كه سرشار از شادی و شور و غم و اندوه است. به دور از عیش و نوش‌های اینستاگرام. به دور از بدبختی‌ها و خون‌های توییتر. دنیایی كه واقعی است. دنیایی كه هم شادی‌اش واقعی‌تر است و هم اندوهش.
پایان
نویسنده: محسن فراهانی
