امینی به سرودن شعر طنز مشهور است. با وجود این اشعار غیرطنز هم دارد كه آن‌ها را در مطبوعات و رسانه‌ها منتشر كرده و مجموعه‌اشعار غیرطنزش هم به چاپ رسیده. او در انتشار شعر وسواس دارد و معتقد است كه شاعر نباید هرچه می‌نویسد منتشر كند
اسماعیل امینی 18دی1342 در خیابان سلسبیل (رودكی فعلی) دیده به دنیا گشود. دو سال داشت كه به‌همراه خانواده به نازی‌آباد نقل مكان كردند. در خانه به‌زبان تركی سخن می‌گفتند و او زبان فارسی را در مدسه آموخت. در دوران كودكی ماه محرم به همراه پدر و برادر به هیئت‌ها می‌رفت ضرب و آهنگ نوحه برایش بسیار جذاب بود و بدون اینكه معنی بداند نوحه حفظ می‌كرد. جذابیتی كه كلام آهنگین برایش داشت باعث شد تا شعرها و ترانه‌هایی كه از رادیو می‌شنود را هم حفظ كند. آشنایی او با دنیای طنز به سبب مطالعهٔ كتاب و نشریات بود و طنزنویسی را با كوچك‌ترین نشریه آغاز كرد.
در اواسط دههٔ پنجاه كه ده‌دوازده‌ساله بود نشریه‌ای دست‌نویس برای بچه‌های فامیل تهیه می‌كرد كه بیشتر مطالب طنز در آن گنجانده می‌شد.
سرایش شعر را از روزگار نوجوانی آغاز كرد. سروده‌هایش را نزد دانش‌آموزان سال بالایی و معلم ادبیات می‌برد و می‌گفت این شعر را دوستم نوشته و از من نظر خواسته اما من سر در نمی‌آورم، و این‌گونه از نظر دیگران نسبت به شعرش مطلع می‌شد. گر چه آن‌ها خیلی وقت‌ها می‌گفتند به درد نمی‌خورد! در دبیرستان علی‌رغم میل باطنی، و به اصرار برادر بزرگ‌تر رشته برق را انتخاب كرد. اما همچنان به ادبیات عشق می‌ورزید. او زمانی كه دبیرستانی بود برای نشریات طنز، مطلب و شعر طنز می‌فرستاد. پس از گرفتن دیپلم با چند سال فاصله به دانشگاه رفت. طنزنویسی مستمر و حرفه‌ای خود را از دهه شصت آغاز كرد كه تا امروز هم اداممه دارد. سال1375 در دانشگاه آزاد مركز تهران مشغول به تحصیلِ كارشناسیِ رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی شد.
