نخستین روز از آخرین ماه سال قمری، سالروز پیوندی آسمانی است كه دیگر هیچ گاه مانند آن در تاریخ تكرار نشد. "علی علیه السلام، با فاطمه سلام الله علیها"، برترین بانوی جهان پیمان عشق بست و خدا، آخرین فرستاده خویش را بر این پیمان گواه گرفت.
اول ذیحجه، سالروز ازدواج فرخنده حضرت فاطمه (س) و حضرت علی (ع) به عنوان روز ازدواج نامگذاری شده است و روزی مبارك برای همه نوگامانی است كه دل به زندگی فاطمی دادهاند تا شادی خود را با خاطره همیشه روشن آن روز مبارك، پیوند زنند. ازدواج حضرت علی(ع) با حضرت فاطمه (س) به فرمان خداوند، از امتیازاتی است كه رسول اكرم (ص) بر آن مباهات می‌كردند. در این پیوند پر میمنت، فرشتگان آسمان در سرور و شادمانی و بهشتیان به زینت و زیور آراسته شده بودند.
فاطمه زهرا (س) دختر پیغمبر اكرم (ص) و از دوشیزگان ممتاز عصر خویش بود. پدر و مادرش از اصیل‌ترین و شریف‌ترین خانواده‌های قریش بودند. از حیث جمال ظاهری و كمالات معنوی و اخلاقی از پدر و مادر شریفش ارث می‌برد و به عالی‌ترین كمالات انسانی آراسته بود.
پیش از حضرت علی علیه السلام افرادی مانند ابوبكر و عمر آمادگی خود را برای ازدواج با دختر پیامبر(ص) اعلام كرده بودند و هر دو از پیامبر(ص) یك پاسخ شنیده بودند و آن این كه درباره ازدواج حضرت زهرا (س) منتظر وحی الهی است.
هنگامی كه حضرت علی علیه السلام برای خواستگاری فاطمه علیهاالسلام رفت، پیامبر در خانه ام سلمه بود. حضرت علی علیه السلام در زد. ام سلمه پرسید: كیست؟ قبل از پاسخ خواستگار، پیامبر دستور داد: «در را باز كن و بگو داخل شود. كسی پشت در است كه محبوب خدا و رسول است». حضرت علی علیه السلام وارد شد، سلام كرد و در حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله نشست. چشمان خود را بر زمین دوخت. شرم از پیامبر (ص) مانع گفتن خواسته‌اش می‌شد. پیامبر(ص) كه خود حضرت علی (ع) را بزرگ كرده و از روحیات او باخبر است، سكوت را شكست و فرمود: «می‌بینم برای حاجتی اینجا آمده‌ای. خواسته‌ات را بر زبان آور و آنچه در دل داری بازگو كه خواسته‌ات پیش من پذیرفته است».
حضرت علی (ع) با سخنانی شیرین خواسته‌اش را چنین بازگو كرد: «پدر و مادرم فدای شما، وقتی خردسال بودم مرا از عمویتان ابوطالب و فاطمه بنت اسد گرفتید. با غذای خود و به اخلاق و منش خود بزرگم كردید. نیكی و دل سوزی شما درباره من از پدر و مادرم بیشتر و بهتر بود. تربیت و هدایتم به دست شما بوده و شما ای رسول خدا به خدا سوگند ذخیره دنیا و آخرتم می‌باشید. ای رسول خدا! اكنون كه بزرگ شده‌ام، دوست دارم خانه و همسری داشته باشم تا در سایه انس با او، آرامش یابم. آمده‌ام تا دخترتان فاطمه را از شما خواستگاری كنم. آیا مرا می‌پذیرید؟» چهره پیامبر چون گل شكفته شد. گویا انتظار این لحظه را می‌كشید. خوشحال شد، ولی جواب قطعی را برعهده حضرت فاطمه (س) گذاشت.
پس از انجام خواستگاری و مراسم عقد وقت آن رسید كه حضرت علی علیه السلام برای همسر گرامی خود اثاثی تهیه كند و زندگی مشترك خود را با دختر پیامبر(ص) آغاز كند. در آن زمان تمام دارایی حضرت علی علیه السلام منحصر به شمشیر و زرهی بود كه می‌توانست به وسیله آن‌ها در راه خدا جهاد كند و شتری نیز داشت كه با آن در باغستان‌های مدینه كار می‌كرد و خود را از میهمانی انصار بی نیاز می‌ساخت. پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله پذیرفت كه حضرت علی علیه السلام زره خود را بفروشد و به عنوان جزئی از مهریه فاطمه سلام الله علیها در اختیار پیامبر بگذارد.
زره به چهارصد درهم به فروش رفت. پیامبر قدری از آن را در اختیار بلال گذاشت تا برای حضرت زهرا(س) عطر بخرد و باقیمانده را به عمار یاسر و گروهی از یاران خود داد تا برای فاطمه (س) و علی (ع) لوازم منزل تهیه كنند.
***
منبع: ایسنا
