شعر طنز از عناصر جدا نشدنی فرهنگ است
یك شاعر و روزنامه‌نگار گفت: طنزپردازی افزون بر اینكه بنیه ادبی است به عنوان سویه اجتماعی و فرهنگی در بسیاری از آثار شعر و نثر ما دیده می‌شود.
به گزارش واحد فضای مجازی رادیو صبا، فردین كوراوند در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: در آثار بسیاری از شاعران بزرگ كهن ایران از جمله فردوسی، رودكی تا شاعران معاصر این رویه را مشاهده می‌كنیم.
وی ادامه داد: شعر طنز از عناصر جدا نشدنی فرهنگ است و در طول تاریخ ادبیات ایران و جهان همواره كاركردهای متفاوت و متنوعی داشته است.
انواع ادبیات طنز
این شاعر با اشاره به اینكه ادبیات طنز انواع و اقسام مختلفی دارد، بیان كرد: این نوع شعر در جایگاه‌های مختلف استفاده می‌شد. در فرهنگ عامه طنز مورد علاقه افراد فكاهه بوده و نوعی سطحی‌تر از شعرطنز به شمار می‌آمد و در گذشته بین مردم جامعه رواج داشته و كاركردهایی داشته كه گاهی برای كاهش تلخی شرایط جامعه گفته می‌شد.
وی اضافه كرد: فكاهه در میان افراد دارای روحیه طنز و هنرمندانی بوده كه آگاهانه گفته‌هایی را با محتوای عمیق فلسفی و انسانی در لفافه‌ای از طنز به مخاطب منتقل می‌كردند. بنابراین فكاهه اغلب باعث می‌شد كه تندی و تلخی‌ها قابل هضم باشند.
شعر طنز معاصر
این روزنامه‌نگار یادآور شد: شعر طنز در دوره معاصر همگام با فراگیر شدن جریان مشروطه و آشنایی ادیبان ایرانی با جریان‌های طنز كه در شعر كهن فارسی و همچنین در كشورهای همسایه مشاهده می‌شد با سابقه‌ای كه در ادبیات كهن ما وجود دارد پیوند داده شد.
كوراوند با بیان اینكه شعرطنز در سال‌های گذشته فرم و قالب مشخص‌تری به خود گرفت، افزود: قالب‌هایی كه اختصاصی به طنز می‌پرداختند فراوان شدند و این فرایند به حدی پیش رفت كه هم‌اكنون برخی از ادیبان بزرگ ایران تنها با داستان و شعر طنز شناخته می‌شوند.
وی معتقد است: یكی از درخشان‌ترین دوره‌ها برای ادبیات طنز حضور كیومرث صابری فومنی با الگویی مانند «گل‌آقا» بود كه به عنوان نشریه‌ای موفق توسط طنزپردازان شاخص و موفق بعد انقلاب تولید شد.
