«با این كتاب پیشنه‌ی شعر و طنز را بشناس» نوشته موسی زمان زاده دربان و محمد جولایی تهرانی است كه در خصوص طنز، اشعار طنز و شوخ طبعی مطالب بسیار جالبی را بیان می‌كند.
طنز تعریف مخصوص خود را دارد كه حتماً باید در آن تعریف قلم خود را به حركت درآورد، طنز را باید از كلماتی چون هجو و هزل جدا نمود، امروزه قالب‌های طنز برای نوجوانان و بزرگسالان نیز تفاوتی با یكدیگر دارند، بحران سنی در جوان می‌طلبد كه با متون سنین خود بیشتر آشنا شود تا هنجارشكنی‌های غیرمترقبه از خود نشان ندهد، طنز چه در شكل نثر و چه در نظم چون درگیر با مقاصد اجتماعی و سیاسی و ریزبینی‌های خاص زندگی افراد است طرفداران زیادی را پیدا كرده است.
اگر دوست دارید با طنز و كاربردهای آن در انتقال مفاهیم آموزشی، انتقادی و ادبی بیشتر آشنا شوید، این كتاب را بخوانید.
نسخه چاپی كتاب «با این كتاب پیشینه شعر و طنز را بشناس» نوشته موسی زمان‌زاده‌دربان و محمد جولایی‌تهرانی توسط انتشارات شكیب در 32 صفحه منتشر شده است.
شوخ طبعی
معمولاً در ایران اغلب آثاری را كه در گونه (ژانر) كلی شوخ طبعی، نوشته، گفته، به نمایش درآمده یا مصور می‌شوند، یا عنوان «طنز» نام‌گذاری كرده و از مقولات دیگر شوخ طبعی نام نمی‌برند. بر اساس این برداشت اصولا در ایران، نمی‌توان تفاوتی بین فكاهی نویس و طنزپرداز قایل شد و یا مقولاتی چون، خنده، شوخی، فكاهی، طنز، طنزسیاه، گروتسك، فانتزی، هجو وهزل رااز همدیگر تفكیك كرد.
چون هركس كه دست به آفرینش نوعی شوخ طبعی بزند الی الابد طنزپرداز است. كمترین ایراد به چنین برداشتی این است كه حدود تعریف شده هر مقوله زیر مجموعه شوخ طبعی نادیده گرفته شده كلا این مقولات را می‌توان تحت این عناوین دسته‌بندی كرد: خنده و شوخی، فكاهی، طنز، طنزسیاه، گروتسك، فانتزی، هجو و هزل و نیز دو واژه ابسورد به معنی پوچی و پانیك به معنی ترس، دلهره و یا جك، مقوله‌ای كاملا متفاوت از گروتسك یا طنزسیاه و هجو و هزل است. مقولات كلی شوخ طبعی، كتاب طنز، جلد 3، رفیع ضیایی.
