امام حسن مجتبی علیه السلام پس از دسیسه‌های مكرر از سوی معاویه بن ابی سفیان برای ترور امام، در نهایت در 28 صفر سال 50 هجری با توطئه و تحریك معاویه و به دست همسرش جعده دختر اشعث بن قیس مسموم شد و مظلومانه به شهادت رسید.
در بسیاری منابع فریقین نقل شده كه امام حسن علیه السلام خود، پس از مسمومیت در اثر سم فرمودند: پیش از این چندین بار به من سم دادند؛ اما هیچ كدام مانند این سم اثر نكرد و هر بار امام علیه السلام جان سالم به در برده بود؛ اما سمی كه در آخرین بار به آن حضرت داده شد به قدری قوی بود كه جگر آن حضرت را پاره پاره كرد و چندین تشت پر از خون از مقابل آن حضرت بر داشتند. ابن خلكان كه وفات امام علیه السلام را دو ماه بعد از خوراندن زهر به ایشان می‌داند، می‌گوید كه در هر روز تشتی از خون از مقابل ایشان بر می‌داشتند.
در بیشتر منابع سبب مستقیم شهادت امام علیه السلام شربت زهر آلود و در برخی منابع دستمالی زهر آلود مطرح شده است.
پس از خوراندن زهر به امام علیه السلام، آن حضرت در بستر بیماری افتاد. چون آثار موت بر امام ظاهر شد، امام حسین علیه السلام را طلب كرد و فرمود: ای برادر من به پروردگارم ملحق خواهم شد و من می‌دانم چه كسی به من سم داد و از كجا دچار بلا شدم و نزد خداوند با او مخاصمه می‌كنم. اما بحقی كه بر تو دارم سوگند در این باره با كسی سخن مگو و منتظر تقدیر خداوند بمان.
بنا بر نقل‌های مختلف، 3 روز یا 40 روز یا دو ماه پس از خوردن زهر، امام علیه السلام به لقاء الله پیوست.
در منابع مختلف، تاریخ شهادت امام حسن علیه السلام در سال‌های 49 یا 50 یا 51 هجری بیان شده است.كه در این میان، منابع شیعی عمدتا ماه صفر و منابع اهل سنت ماه ربیع الاول را زمان وقوع شهادت امام علیه السلام ذكر كرده‌اند. برخی پژوهش‌گران با استناد به قرائنی سال 50 هجری را صحیح دانسته‌اند.
بیشتر علمای شیعه روز 28 صفر را روز شهادت امام علیه السلام معرفی كرده‌اند؛ اما برخی نیز روز 7 صفرو معدودی نیز آخر ماه صفر بیان كرده‌اند. در این خصوص بر اساس تحقیق برخی پژوهش‌گران، روز 28 صفر استوارترین نظر است.
رادیو صبا سالروز شهادت امام حسن مجتبی (ع) خدمت تمام شنوندگان این ایستگاه رادیویی تسلیت عرض می نماید.
